Jak w Krakowie powstało Sanktuarium Bożego Miłosierdzia i kto jako pierwszy zobrazował Jezusa

Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach (Kraków) w Polsce stanowi centrum odkrycia Bożego Miłosierdzia na świecie. Pochowana jest tu św. Faustyna. Kaplica poświęcona jest św. Józefowi i stoi w kompleksie klasztoru Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, do którego należała św. Faustyna. Kaplica jest bardzo popularnym miejscem pielgrzymkowym i aby sprostać dużym tłumom, wybudowano nowy kościół (1997-2002), który następnie został poświęcony przez św. Jana Pawła II w 2002 roku, podczas jego ostatniej pielgrzymki do ojczyzny. Od 6 marca 2003 roku kościół został Bazyliką Mniejszą – podaje krakowchanka.eu.

Jak powstał kościół w Łagiewnikach 

Mały kościółek, poświęcony w 1891 roku ku czci św. Józefa, powstał w kompleksie klasztoru Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia i służył niegdyś tylko siostrom i ich podopiecznym.

Od tego czasu kaplica ta stała się świadkiem modlitw Apostołki Bożego Miłosierdzia i nadzwyczajnych łask (w tym objawień Jezusa i Matki Najświętszej), które ona otrzymała w tym miejscu. Wraz z jej śmiercią pojawiło się tu orędzie Bożego Miłosierdzia, które z woli Chrystusa przekazała Kościołowi i światu.

Z tego powodu Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach stało się centrum odwoływania się do Bożego Miłosierdzia, miejscem, z którego orędzie to rozchodzi się na cały świat, i miejscem, do którego pielgrzymują ludzie ze wszystkich kontynentów. Przyjeżdżają tu z prośbą o wiele łask, o czym świadczą dary wotywne w oknach wokół kaplicy.

Rozgłos o Bożym Miłosierdziu i liczne pielgrzymki do sanktuarium w Łagiewnikach, będące skutkiem beatyfikacji siostry Faustyny, doprowadziły do wmurowania kamienia węgielnego w 1966 r. przez arcybiskupa krakowskiego kardynała Franciszka Macharskiego. Celem była budowa nowego kościoła (na 5 tys. osób) z udogodnieniami dla pielgrzymów.

Rok później, 7 czerwca 1997 roku, Ojciec Święty Jan Paweł II podczas wizyty w sanktuarium w Łagiewnikach poświęcił kamień węgielny przywieziony z Golgoty do budowy kościoła.

Obejrzał też makietę przedstawiającą planowane zagospodarowanie terenu i złożył na niej swój podpis.

Wygląd i symbolika miejsca świętego

Bazylika, zbudowana według projektu Witolda Cęckiewicza, przypomina statek i może kojarzyć się ze współczesną „arką przymierza”, w której każdy, kto zaufa Bożemu Miłosierdziu, może znaleźć zbawienie. W prezbiterium, za dużym kamiennym ołtarzem, znajduje się tabernakulum w kształcie kuli ziemskiej z narysowanymi na niej kontynentami.

Tabernakulum otoczone jest krzewem, który jest kołysany przez silny wiatr, co symbolizuje współczesny świat lub człowieka skołowanego przez różne prądy. Obraz Jezusa Miłosiernego (autorstwa Jana Chrząszcza) stoi w krzakach nad tabernakulum, przypominając, że „w miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój, i ludzkość znajdzie szczęście”, jak powiedział Ojciec Święty Jan Paweł II.

Niektórzy widzą we wnętrzu świątyni symboliczne przedstawienie krzaka płonącego, z którego Bóg przemawiał do Mojżesza. Tak jak kiedyś Bóg przemawiał do Mojżesza, tak w naszych czasach Bóg przemawiał przez świętą siostrę Faustynę, głosząc prorocze orędzie Miłosierdzia dla Kościoła i świata.

Po obu stronach ołtarza, na ścianach wchodzących w skład nawy, znajduje się po lewej stronie, zwrócony ku nam, obraz Ostrobramskiej Matki Bożej Miłosierdzia (autorstwa Jana Chrząszcza); po prawej zaś słowa wypowiedziane przez Ojca Świętego Jana Pawła II w tej bazylice 17 sierpnia 2002 r. w ramach aktu zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu.

Święta Faustyna i Boże Miłosierdzie

Jako jedna z dziesięciu dzieci urodzonych w ubogiej polskiej rodzinie, święta Faustyna już w wieku siedmiu lat poczuła powołanie do misji zakonnej, a w wieku dwudziestu lat dołączyła się do Wspólnoty Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Warszawie. W pierwszą niedzielę Wielkiego Postu w 1931 roku w klasztorze w Płocku ukazał się jej Jezus. Ukazał się w białej szacie do kostek, Jego prawa ręka była uniesiona w geście błogosławieństwa, a lewa dotykała szaty na Jego piersi. Z Jego serca wyszły dwa wielkie promienie: jeden czerwony, a drugi półprzezroczysty. 

Jezus powiedział do niej: „Narysuj obrazek według wzoru, który widzisz, z napisem 'Jezu, ufam Tobie'”. Potem powiedział, że chce, aby ten obraz wisiał w kaplicy klasztoru, a potem na całym świecie. To właśnie ta wizja stała się inspiracją do stworzenia obrazu, który jest obecnie znany i rozpoznawany na całym świecie. Oryginał obrazu został faktycznie odnaleziony w Wilnie na Litwie, gdzie mieszkała św. Faustyna, gdy została zatrudniona jako artystka. Jezus wyjaśnił też, że chciał, aby pierwsza niedziela po Wielkanocy została ogłoszona „Niedzielą Miłosierdzia Bożego”, a święto to poprzedzała nowenna do Miłosierdzia Bożego, która rozpoczyna się w Wielki Piątek.

Dziennik Faustyny

Z jej dzienniczka dowiadujemy się, że głównym zadaniem św. Faustyny było przekazanie orędzia Miłosierdzia Kościołowi i światu, dzieląc się głębią Miłosierdzia Jezusa i prosząc o powierzenie Mu swojego życia. Prosiła nas o modlitwę do Bożego Miłosierdzia, szczególnie w „Godzinie Miłosierdzia”, czyli w godzinie śmierci Jezusa na Krzyżu. Bardzo cierpiała na gruźlicę, co jako Apostołka Bożego Miłosierdzia traktowała jako dobrowolną ofiarę za grzeszników. Doświadczyła też wielu nadzwyczajnych łask, takich jak objawienie, ekstaza, dar bilokacji, niewidzialne stygmaty, czytanie dusz ludzkich, mistyczne zaręczyny i ślub.

Święta Faustyna zmarła w Krakowie 5 października 1938 roku w wieku zaledwie trzydziestu trzech lat. Z jej charyzmatu i doświadczenia mistycznego powstał Apostolski Ruch Miłosierdzia Bożego, który kontynuuje jej misję, głosząc światu orędzie Miłosierdzia poprzez świadczenie życia, czyny, słowa i modlitwy. Święta Faustyna często pisała o swoim pragnieniu wyniesienia do chwały ołtarza jako wielkiej świętej. W swoim dzienniku napisała: „Mój Jezu, Ty wiesz, że od najwcześniejszych lat chciałam zostać wielką świętą; to znaczy chciałam Cię kochać tak wielką miłością, że nie byłoby ani jednej duszy, która by Cię kiedykolwiek tak kochała” (Dzienniczek 1372).

Jak Faustyna została Świętą

Orędzia i jej wizje zostały napisane w latach 1934-1938 i wydane jako “Dziennik: Miłosierdzie Boże w mojej duszy, głęboka relacja o jej mistycznych spotkaniach z Chrystusem.” Jezus powiedział do świętej Faustyny: „Jestem samą Miłością i Miłosierdziem”. To właśnie jej zlecono namalowanie obrazu, który będzie przekazywał miłosierdzie Chrystusa i przynosił łaskę wszędzie tam, gdzie zostanie wyświetlony. Na obrazie widnieje napis „Jezu, Ufam Tobie”. 

18 kwietnia 1993 roku Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił ją jako błogosławioną, a 30 kwietnia 2000 roku kanonizował ją jako świętą. Jej relikwie przechowywane są w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie, gdzie codziennie o godz. 15.00 siostry ze Wspólnoty Matki Bożej Miłosierdzia kontynuują modlenie się do Bożego Miłosierdzia w Godzinie Miłosierdzia. Znana jako Apostołka Bożego Miłosierdzia i uważana za proroka naszych czasów, św. Faustyna jest jedną z największych mistyczek w historii Kościoła, a Sanktuarium Bożego Miłosierdzia jest obecnie jednym z najpopularniejszych miejsc w Polsce dla katolickich pielgrzymów z całego świata.

Szlak turystyczny św. Faustyny w Krakowie powstał dzięki współpracy Wspólnoty Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia z Biurem ds. Turystyki Urzędu Miasta Krakowa, a po raz pierwszy przespacerowano się nim 17 września 2008 roku. Trasa obejmuje: Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie w Łagiewnikach, Kościół św. Józefa w dzielnicy Podgórze, Bazylikę Mariacką przy Rynku Głównym, Bazylikę Serca Bożego przy ul. Kopernika, ul. Szewską, Szpital im. Jana Pawła II przy ul. Prądnickiej.

.,.,.,.